Auteur: Steffan Seykens

(een blog van Daan Tel)

Van de één op de andere dag zijn we in een andere dimensie terecht gekomen. Een dimensie bijna exact zoals onze oude aarde, maar net iets anders. De vraag is, kunnen we terug? En willen we terug?

In mijn jeugd was er een spannende Amerikaanse Science Fiction serie genaamd “Sliders”, waarin whizzkid Quinn een poort naar andere dimensies ontdekt en daarin vervolgens samen met zijn vrienden verdwaald raakt. Die andere dimensies leken bijna exact op de aarde die ze kenden, maar in elke dimensie was er steeds iets nét anders.

“18. We zijn interdimensie-reizigers geworden” verder lezen

Het oude werkt niet meer, en het nieuwe is er nog niet. Als jongetje van een jaar of 12 jaar had ik één van mijn meest indringende dromen ooit: er brak een nieuwe lente aan en ik was verschrikt dat er geen nieuwe bladeren aan de bomen verschenen. Niemand leek het in de gaten te hebben of wuifde het weg. Pas in de zomer drong het onvermijdelijk besef tot iedereen door: de bomen bleven kaal en de vanzelfsprekende groei kwam niet meer terug. De laatste weken moet ik regelmatig aan deze droom denken.

“17. Door het noorden gaan (1)” verder lezen

This article contains sharings from the training group Systemic Rituals 4:

There is a lot of search for meaning in upsetting und uncertain times like these. Daan shared in his ritual meditation for troubled times “us to remember that we are surrounded by resources, no matter what the situation is. That we may find clarity, courage and keep acting in ways that support ourselves and others”.

“In search for meaning” verder lezen

Is de grootste strijd van de mensheid momenteel wel die tegen het Corona-virus? Sommigen vragen zich af of het middel niet erger is dan de kwaal. Anderen trekken ten strijde tegen het angstvirus of het opinievirus. Oorlogstermen worden niet geschuwd. Het gevecht tégen de tijd of vóór een vaccin en groepsimmuniteit. Wat opvalt is dat alles lijkt te zijn verworden tot strijd, een gevecht, tegen wie of wat dan ook.

“16. Onze grootste strijd” verder lezen

Als we niet leren om goed naar binnen te gaan, hoe komen we dan uiteindelijk weer naar buiten? Het is heel gemakkelijk om in de energie van de lente (bloeien) en zomer (groeien) te blijven hangen. Dat is dan ook wat voortdurend in organisaties gebeurt, vooral bij leidinggevenden: velen zijn ervan overtuigd dat precies wanneer zij bij een nieuwe afdeling binnenkomen, dat er weer een nieuwe lente is aangebroken (nieuwe plannen en structuren maken) en dat er zo snel mogelijk moeten worden gestreefd naar de zomer (alles tot ontwikkeling willen laten komen). Maar onderzoeken we wel goed in welk seizoen het team of de organisatie zich bevindt?

“15. Het gevaar van binnen blijven” verder lezen

Beroepsgroepen die gericht zijn op het bestendigen van gezondheid floreren momenteel. En beroepsgroepen die zich vooral richten op groei en ontwikkeling hebben het moeilijker. Dat is niet gek. Een hardnekkig patroon van de laatste groep is hun enorme focus om zaken tot groei, volheid en wasdom te willen laten komen. Het is de kenmerkende energie die hoort bij de zomer, bij de middag en bij het zuiden: bloei, vooruitgang, dynamiek, interactie, verbinden en communicatie. Maar vraagt deze tijd wel om nog meer groei en naar buiten gericht zijn? Of eerder om herstel en naar binnen gaan? Dan is er een ander perspectief nodig.

“14. Afkicken van de groei” verder lezen

Een belangrijk besef dat deze corona-crisis ons meegeeft is hoezeer wij als mensheid met elkaar verbonden zijn. We hebben directere connecties met mensen in China, Italië en Tirol dan we ooit konden bevroeden. Wie de mens nu nog ziet als een autonoom en zelfstandig opererend wezen dat volledig zijn eigen keuzes maakt, is geen mens maar een struisvogel. Met het snel uitdovende ik-tijdperk is het de kunst om de mens weer als een collectief gaan zien.

“13. Het virus mens” verder lezen

Wat kunnen leren van het ritme van de seizoenen om ons constructief te verhouden tot de corona-crisis? In deze blog staat de lente centraal, de plek van het oosten en van de ochtend. De energie is hier typisch gericht op de buitenwereld en op de toekomst, op het enthousiasme voor het nieuwe en op dat wat we graag zouden willen bereiken. Het is de plek van de inspiratie, nieuwe ideeën en mogelijkheden, hoop, optimisme, visie, helderheid, plannen en structureren. Personen met een sterke oosten-energie willen steeds weer iets opstarten, zaken realiseren en manifesteren.

“12. Het kan niet altijd lente blijven” verder lezen

Ons verplichte huisarrest is verlengt tot 28 april. De afgelopen weken hebben we het uitgehouden. Maar nóg vier weken? Het kan leiden tot een gevoel van machteloosheid en zinloosheid. Overgeleverd zijn aan de (nood)toestand zoals die is. We zullen uit een ander vaatje moeten tappen om zingeving in het klein vorm te kunnen geven.

Het ritme van de natuur is een cyclus, die ons zinvolle handreikingen geeft. De zon komt op in het oosten en gaat door het zuiden heen naar het westen, waar hij weer onder gaat. Elke van deze richtingen biedt ons een andere suggestie die ons perspectief en betekenis kan geven.

“11. Zin geven aan nóg 4 weken thuis” verder lezen

We hebben in deze tijd naast veel te verliezen, ook veel te winnen. In een interview in het AD deelde Twan Huys de prachtige uitspraak: ‘when the ego cries, the soul rejoices’. Wanneer het ego huilt, verheugt de ziel zich. Ons ego houdt zich vooral vast aan datgene wat tijdelijk is. Van daar uit ontstaan ook onze angsten: angst voor ziekte, angst voor besmetting, angst voor verlies, angst voor geldtekort, angst voor eenzaamheid, angst om verlaten te worden, angst voor de dood. De vraag is hoe we deze angsten kunnen opvangen en hoe we ons daartoe kunnen verhouden.

“10. Kan verlies ook winst zijn?” verder lezen